Munur á milli breytinga „Hannes Grímsson“
Jump to navigation
Jump to search
| Lína 7: | Lína 7: | ||
„STROKUFANGAR | „STROKUFANGAR | ||
| − | Það var altítt hjer fyrrum að fangar stryki úr hegningarhúsinu í Reykjavík. Þegar þeir náðust aftur voru þeir látnir hafa sjerstakan búning, treyju með hvítum ermum, — Einn fanganna hjet Hannes Grímsson og þótti sjerstaklega viðsjárverður. Hann hafði ásamt öðrum fanga brotist inn í búð, strokið síðan, stolið aftur og náðst. Var hann því færður í þennan búning, en auk þess fest bjalla á höfuð hans til þess að heyrast skyldi í honum ef hann hlypist brott. Ekki er getið hvernig bjallan var fest.“ | + | Það var altítt hjer fyrrum að fangar stryki úr hegningarhúsinu í Reykjavík. Þegar þeir náðust aftur voru þeir látnir hafa sjerstakan búning, treyju með hvítum ermum, — Einn fanganna hjet Hannes Grímsson og þótti sjerstaklega viðsjárverður. Hann hafði ásamt öðrum fanga brotist inn í búð, strokið síðan, stolið aftur og náðst. Var hann því færður í þennan búning, en auk þess fest bjalla á höfuð hans til þess að heyrast skyldi í honum ef hann hlypist brott. Ekki er getið hvernig bjallan var fest.“ |
[https://timarit.is/page/3277710#page/n15/mode/2up Lesbók Morgunblaðsins 14. mars 1948] | [https://timarit.is/page/3277710#page/n15/mode/2up Lesbók Morgunblaðsins 14. mars 1948] | ||
Núverandi breyting frá og með 18. febrúar 2021 kl. 15:16
Hannes Grímsson var strokufangi sem hafðist við á Hornströndum, voru nokkri bændur sektaðir fyrir að hýsa hann, m.a. Einar Bjarnason, þá bóndi í Kjaransvík.
Hannes lést 1787:
„Sama dag begrafinn tugthúslimur Hannes Grímsson, 33 ára, dó 20. Martii af hor og vesöld.“
„STROKUFANGAR Það var altítt hjer fyrrum að fangar stryki úr hegningarhúsinu í Reykjavík. Þegar þeir náðust aftur voru þeir látnir hafa sjerstakan búning, treyju með hvítum ermum, — Einn fanganna hjet Hannes Grímsson og þótti sjerstaklega viðsjárverður. Hann hafði ásamt öðrum fanga brotist inn í búð, strokið síðan, stolið aftur og náðst. Var hann því færður í þennan búning, en auk þess fest bjalla á höfuð hans til þess að heyrast skyldi í honum ef hann hlypist brott. Ekki er getið hvernig bjallan var fest.“
