Munur á milli breytinga „Stígur Stígsson, Horni“
| Lína 11: | Lína 11: | ||
<noinclude> | <noinclude> | ||
| − | <blockquote>✝ 20. jan. siðastl. andaðist að heimili sínu Horni í Sléttuhreppi merkisbóndinn Stígur Stígsson, á sjötugs aldri. — Stígur sálugi var búhöldur góður, greiðugur og gestrisinn, og hjálpsamur við þurfandi, og var heimili hans almennt talið meðal beztu heimila í því byggðarlagi. — Hann var smiður bezti, bæði á tré og járn, og er hans almennt mjög saknað þar nyrðra.<ref>[https://timarit.is/page/2175498 Þjóðviljinn ungi, 8. árgangur, 25.5.1899, bls. 151]</ref> | + | <blockquote>✝ 20. jan. siðastl. andaðist að heimili sínu Horni í Sléttuhreppi merkisbóndinn Stígur Stígsson, á sjötugs aldri. — Stígur sálugi var búhöldur góður, greiðugur og gestrisinn, og hjálpsamur við þurfandi, og var heimili hans almennt talið meðal beztu heimila í því byggðarlagi. — Hann var smiður bezti, bæði á tré og járn, og er hans almennt mjög saknað þar nyrðra.<ref>[https://timarit.is/page/2175498 Þjóðviljinn ungi, 8. árgangur, 25.5.1899, bls. 151]</ref></blockquote> |
</noinclude> | </noinclude> | ||
Útgáfa síðunnar 24. apríl 2025 kl. 20:20
Stígur Stígsson. F. 12. maí 1832. D. 20. janúar 1899.
Foreldrar: Stígur Jónsson bóndi á Sútarabúðum í Grunnavík og kona hans Rakel Eiríksdóttir.
Kona 1: 3. október 1856, Elín Ebenzersdóttir, ekkja Einars Sigurðssonar á Horni. Þau barnlaus.
Kona 2: 18. apríl 1889, Rebekka, f. 29 maí 1843, d. 7. júlí 1921, Hjálmarsdóttir, Jónssonar á Látrum. Börn: Haraldur Stígsson bóndi á Horni. Frímann Stígsson, f. 24. marz 1876, drukknaði með Jóni Guðmundssyni frá Marðareyri í Jökulfjörðum 9. des. 1893. Frímann ólst að nokkru upp hjá Kristjáni Jónssyni í Höfn. Anna Anika Stígsdóttir dó ung.
Stígur Stígsson bjó á Horni alla sína búskapartíð, frá 1856 til dánardags. Hann var þjóðhaga smiður og mikill athafnamaður, sem orð fór af og lengi hefur verið minnzt. Hann var hreppstjóri um skeið.
✝ 20. jan. siðastl. andaðist að heimili sínu Horni í Sléttuhreppi merkisbóndinn Stígur Stígsson, á sjötugs aldri. — Stígur sálugi var búhöldur góður, greiðugur og gestrisinn, og hjálpsamur við þurfandi, og var heimili hans almennt talið meðal beztu heimila í því byggðarlagi. — Hann var smiður bezti, bæði á tré og járn, og er hans almennt mjög saknað þar nyrðra.[1]
