Rekavík bak Höfn

Eins og áður er getið, skilur Hafnarfjall lönd Hafnar og Rekavíkur bak Höfn. Liggur leiðin frá Höfn til Rekavíkur með sjónum og verður að fara tæpa götu, hengiflug fyrir neðan. Eru tvær leiðir, önnur efri og nefnist Barð, hin neðri og nefnist Bás. Þegar yfir þessar torfærur er komið, opnast sýn yfir Rekavík. Er hún lítil og girt háum fjöllum, Hafnarfjalli að suðaustan og Rekavíkurfjalli að norðvestan. Fyrir miðri víkinni eru brekkur með jöfnum halla, og enda þær í Atlaskarði, en um það er eina leiðin frá Rekavík til vestari víkanna, sem farin verður á landi. Undirlendi er lítið í rekavík og slægjulönd spillt af vatni, er rennur víða úr fjöllunum í smálækjum.

Rekavíkur bak Höfn er fyrst getið í Vilkinsmáldaga 1397. Samkvæmt honum átti Lárentínusarkirkja í Holti í Önundarfirði þriðjung hvalreka í Rekavík hjá Höfn. Næst er jarðarinnar getið í bréfi frá 8. des. 1431. Þá hefur Guðni Oddsson, Rekavík bak Höfn gefið jörðina Mýrakirkju í Dýrafirði fyrir sálu konu sinnar, Þorbjargar Guðmundsdóttur. Er jörðin þar enn nefnd Rekavík hjá Höfn. Rekavík var eign Mýrakirkju, þar til Guðrún Ebenezersdóttir, er lengi bjó þar, keypti hana í kringum 1920 fyrir 2000 kr. Er hún nú eign erfingja hennar.

Dýrleiki og afgjald

Rekavík er nefnd í reikningum um styrjaldarhjálp frá 1681, en þar er ekki getið um dýrleika hennar. Ekki er hún þar talin meðal jarða Mýrarkirkju, hvernig sem á því stendur. En hún er talin meðal annarra leiguliðajarða í Aðalvíkursókn:

Rekavík, leiguliði Ólafur, landskuld 30 álnir, leigukúgildi 0 — er öreigi.

Enn stendur við árið 1682:

Rekavík, kirkjujörð, leiguliði Ólafur, landskuld 30 álnir. Öreigi, andaður. Er ekkert að fá.

Í manntali 1703 er jörðin talin 4 hundruð, og er það ævinlega talið hið forna mat hennar. Í jarðabók 1710 stendur þetta:

Landskuld xxx álnir. Betalaðist ýmist í fiski eður landaurum. Leigukúgildi engin í 12 eða 13 ár, áður eitt. Leigur betöluðust í fiski eður landaurum ásamt landskuld til umboðsmanns innan hreppa. Kvaðir öngvar.

Engar heimildir aðrar eru um jörðina frá 18du öld og virðist hún hafa legið í eyði allan þann tíma. Við endurmatið 1849 var jörðin metin meira en að meðallagi eða 28 ríkisdalir hvert hundrað, alls 112 rd. En við yfirmat var hvert hundrað lækkað aftur um 3 rd. Segir svo í greinargerð yfirmatsmanna:

Rekavík þykir rannsóknarmönnum of hátt metin sem lélegt kot, virðist þeim því hæfilegt að lækka hana um 3 rbd. hundraðið, verður þá jarðarskikinn alls á 100 rbd.

Við fasteignamat 1942 varð heildarmat Rekavíkur 2700 kr., þar af 1000 kr. í landi og 1700 kr. í húsum.

Landkostir

Í jarðabók 1710 segir svo:

Fóðrast kunni i kýr, x ær, v lömb. Torfrista og stúnga næg. Móskurður til eldiviðar bjarglegur, brúkaðist lítt. Eggver og fuglveiði lítil í Rekavíkurkömbum, sem verður að síga til, so sem áður segir um eggver í Hælarvík, og brúkaðist því lítt meðan bygt var. Rekavon í betra lagi, og brúkaði ábúandi rekann til búsnauðsynja sinna, sem áður segir um Hælarvík, hvað sem meira var af stórbjörgum, sem oft verður mein að. Tún er nær ekkert að telja. Engið spillist af skriðum úr brattlendi. Kirkjuvegur bæði lengri og verri en áður segir um Hælarvík. Hreppamannaflutníngur lángur, brattur og sórlega torsóktur og hættulegur fyrir klettum og ógöngum. Hætt er húsum og heyjum fyrir stórviðrum, sem oft verður skaði að. Heimræði er hjer þó aldrei fleiri en eitt skip ábúanda það menn til vita og engin inntökuskip.

Olavíus telur Rekavík meðal eyðijarða í Aðalvíkursókn 1775. Merkti Olavíus hana með tveimur stjörnum, en það þýddi, að jörðin þarfnaðist að vísu umbóta, en væri þó byggileg. Sr. Jón Eyjólfsson lýsti jörðinni 1847 með svofelldum orðum:

Nærri túnlaust, slægjur talsverðar, nálægar og loðnar, en heldur votar. En trautt verður þar hafður hestur vetrarlangt. Þeir, sem þar hafa verið, hafa hrapað ofan af bökkunum vegna brattleiks og hálku. Grasbeit er þar lítil vetrardag, en 14 vikna fjara. Veður koma þar mikil af vestri. Brimasamt af norðri. Lítið um fisk, en viðarreki til góðra nota. Móskurður er lítill.

Eins og áður segir, var Rekavík bak Höfn í fyrstu metin meira en að meðallagi við jarðamatið 1849. Greinargerð matsmanna er á þessa leið:

Viðarreki að góðum mun og útigangur gera kot þetta, sem að öðru leyti er kostarýrt, skárra en að meðallagi að öllu samanlögðu.

Þess skal getið að lokum, að Rekavík átti sérstakt ítak í Hælarvíkurbjargi, svonefndan Hvannadal. Þar er hægt að lenda og komast að eggjum af sjó. Hefur það að sjálfsögðu verið hagræði fyrir Rekavíkurmenn.

Niðurstaða þessara umsagna um Rekavík bak Höfn verður sú, að hún sé að vísu byggileg, en vegna landþrengsla hefur orðið að treysta að mestu á hlunnindin, reka, fugl- og sjávarafla. Gat þetta auðvitað brugðið til beggja vona, þegar næga baktryggingu í bústofni vantaði.

Ábúð og afkoma

Það er áður framkomið, að Rekavík hefur verið byggð 1681, þótt ekki yrðu skattheimtumenn konungs hökufeitir af tillagi þaðan. Enn hefur jörðin verið byggð 1703, en aðeins tveir í heimili. Í jarðabókinn 1710 segir, að jörðin sé „í eyði síðan bóluna“. Kemur það nokkurn vegin heim við sögn Olavíusar, sem segir hana farið í eyði 1708. Engar heimildir geta um byggð þar aftur fyrr en 1811, er Ólafur Þorsteinsson fluttist þangað frá Höfn. En síðan hélzt byggði þar óslitið til 1944.

Þessar skrár segja talsverða sögu um afkomu Rekavíkurbænda. Bústofn er svo lítill, að hungur vofir yfir, ef sjávarafli bregzt. Sökum fátæktar getur bóndinn aðeins átt litla báta og er mjög háður gæftum. Vera má að hann hafi þurfti að leita burt til útróðra, helzt til Aðalvíkur, en varla hefur hann sótt þangað björg, sem verulega munaði um. En í Rekavík hefur líka verið mörg matarhola, sem nýta mátti, ef veðrátta var hagstæð. Lending er góð, enda notuðu fleiri útræði í Rekavík en heimamenn einir. Hælavíkurmenn reru þaðan oft, einkum á haustvertíðum, því að lending þeirra gat þá oft orðið ótrygg og fiskimið bezt á Hornvík. Fuglafli og eggjatekja hefur einnig fært mikla björg í bú.

Það vekur furðu, hve heyskapur hefur vaxið frá 1905. Hlýtur svo að segja hver grasi gróinn blettur í landareigninni að hafa verið sleginn. Mun það hafa valdið, að þá var nýflutt að Rekavík ekkjan Guðrún Ebenezersdóttir með börnum sínum þremur uppkomnum, og því nóg vinnuafl. Þess á einnig geta að Hvannadalur var oft sleginn. Hann var ætíð kafloðinn vegna teðslu bjargfuglsins. Mátti fá þar 40-50 hesta.

Til er skiptagerð eftir Jón Snorrason, sem dó í Rekavík 4. júní 1829 og hafði búið þar a.m.k. frá 1823. Var dánarbú hans virt á 229 rd. 60 sk. Kýr í standi var þá virt á 18 rd. Hefur Jón greinilega nýtt rekavíðinn vel, því að hann lét eftir sig m.a. rennismiðju. Þá hefur hann átt smiðju með tveimur töngum, tveim hömrum, bor, meitli og löð, einn sexæring og eitt fjögramannafar, hvort tveggja gallað að vísu, en þetta sýnir þó, að hann hefur sótt sjóinn fast. Má í raun og veru merkilegt teljarst, hve vel margir virðast hafa komizt af í Rekavík, örreytiskoti, sem hafði legið í eyði meira en heila öld.

Ég kom að Rekavík sumarið 1964. Þá sáust þar ekki önnur merki byggðar en grónar bæjartóftir og lítill túnkragi í kring. En spölkorn frá bænum, niður undir sjó, var steinsteyptur pallur, gólf undan smíðahúsi, sem Stefán Pétursson, annar af tveim síðustu bændum Rekavíkur, byggði sér þar árið 1936, úr eintómum rekaviði. Lengra hafði tækni nútímans ekki náð á innreið sinni í þessa litlu og fögru vík.

Ábúendur

Indriði Jónsson

Indriði Jónsson. F. um 1656. Dánarár ókunnugt.

Ekki er vitað hverra manna Indriði var. Kona hans var Guðný Björnsdóttir, f. um 1656. Þau munu hafa verið barnslaus. Þau bjuggu í Rekavík 1703. Var þá heimilisfólk ekki annað en þau tvö. Eftir þetta virðist jörðin hafa verið í eyði í rúma öld eða til 1811.

Ólafur Þorsteinsson

Ólafur Þorsteinsson. F. um 1783. D. 25. febrúar 1820.

Foreldrar: Þorsteinn Stefánsson bóndi í Hælavík, síðar í Höfn og fyrri kona hans Guðný Snorradóttir.

Kona: Elísabet, f. um 1785, d. 8. apríl 1859, Hallvarðsdóttir, Jónssonar í Kvíum. Hún átti síðar Snorra Brynjólfsson í Hælavík.

Börn þeirra Ólafs dóu ung. Dóttir Ólafs áður en hann kvæntist mun hafa verið Guðrún Ólafsdóttir seinni kona Guðmundar Halldórssonar í Tungu.

Ólafur bjó í Höfn 1810, en hóf búskap í Rekavík 1811 og bjó þar til dánardags. Ekkja hans bjó þar áfram til 1822.

Jón Snorrason

Jón Snorrason. F. 1776. D. 4. júní 1829.

Foreldrar: Snorri Einarsson í Höfn og Solveig Pétursdóttir kona hans.

Kona: 1800, Silfá, f. um 1773, d. 6. okt. 1854, Sigurðardóttir.

Börn: Þuríður Jónsdóttir, átti Vagn Ebenezersson hreppstjóra á Dynjanda. Solveig Jónsdóttir, átti fyrst Jón Jónsson í Höfn. Salman Jónsson bóndi í Kjaransvík. Guðný Jónsdóttir, ráðskona Stefáns Magnússonar húsmanns í Rekavík.

Jón Snorrason bjó víða. Hann var húsmaður í Höfn 1798-99. Bóndi í Hælavík 1801, í Kjaransvík 1805-11, á Hesteyri 1812-16. Bóndi á Álfsstöðum og Kvíum í Grunnavíkurhreppi 1816-22. Bóndi í Rekavík 1822-29. Þrátt fyrir tíða flutninga virðist Jón hafa komist sæmilega af.

Hann drukknaði ásamt Jóni Jónssyni tengdasyni sínum.

Jerimías Eyjólfsson

Jerimías Eyjólfsson. F. um 1793. D. 4. maí 1841.

Foreldrar: Eyjólfur Snjólfsson bóndi á Hesteyri og kona hans Guðbjörg Jónsdóttir.

Kona: 27. júní 1830, Silfá Sigurðardóttir, ekkja Jóns Snorrasonar. Þau barnlaus.

Jerimías bjó í Rekavík frá 1830 til dánarsdags, að undanskildu einu eða tveim árum, sem hann bjó á Glúmsstöðum.

Stefán Magnússon

Stefán Magnússon. F. 3. febrúar 1810. D. 15. október 1835.

Foreldrar: Magnús Sigurðsson bóndi í Höfn og kona hans Valgerður Þorsteinsdóttir.

Ráðskona Stefáns var Guðný Jónsdóttir Snorrasonar.

Barn: Þorsteinn Stefánsson dó ungur.

Stefán var húsmaður í Rekavík 1835, þegar hann dó. Hann hrapaði til bana úr Skálakambi.

Salman Jónsson

Salman Jónsson. F. 13. marz 1812. D. 2. júlí 1862.

Foreldrar: Jón Snorrason bóndi á Hesteyri, síðast bóndi í Rekavík bak Höfn og kona hans Silfá Sigurðardóttir.

Kona: 27. okt. 1839, Valdís, f. 1802, d. 26. maí 1888, Jósefsdóttir, Jósefssonar í Bolungarvík á Ströndum.

Börn: Svíalín Salmansdóttir, átti Friðrik Guðmundsson í Kjaransvík. Salóme Salmansdóttir átti Friðrik Steinsson frá Álfsstöðum. Þau bjuggu í Grunnavík.

Salman var húsmaður í Hlöðuvík 1840, bóndi í Kjaransvík 1850-55. Bóndi í Tungu 1855-60. Húsmaður í Rekavík bak Höfn, þegar hann lézt. „Ekki ógreindur, en sérvitur“

Agnar Sigurðsson

Agnar Sigurðsson. F. 1810. D. 3. október 1851.

Foreldrar: Sigurður Björnsson á Atlastöðum og kona hans Kristín Jónsdóttir.

Kona: 7. nóv. 1841, Solveig Jónsdóttir, Rekavík bak Höfn, ekkja Hjálmars Jóhannssonar. Agnar var þriðji maður hennar.

Börn: Agnar Agnarsson, d. 18. marz 1905, vinnumaður á Læk og víðar, átti Herborgu Sigurðardóttur, ekkju Friðriks Einarssonar bónda í Rekavík.

Agnar Sigurðsson var húsmaður í Hlöðuvík 1841, húsmaður í Rekavík 1845 og húsmaður í Kjaransvík 1850-51. Hann drukknaði í Kjaransvíkurá.

Ásgeir Halldórsson

Ásgeir Halldórsson. F. 29. febrúar 1804. D. 25. nóvember 1852.

Foreldrar: Halldór Guðmundsson bóndi í Þverdal og fyrri kona hans Hildur Tómasdóttir.

Kona. 29. sept. 1832, Soffía Mahalaleelsdóttir, ekkja Þórðar Jónssonar húsmanns á Atlastöðum.

Börn: Þórður Ásgeirsson, Tómas Ásgeirsson, dóu báðir ungir. Þórdís Ásgeirsdóttir, varð holdsveik.

Ásgeir bjó á Glúmsstöðum 1833-35. Húsmaður í Rekavík bak Höfn 1836-40. Húsmaður í Hlöðuvík 1845-50, dó í Hælavík.

Jósef Hjálmarsson

Jósef Hjálmarsson. F. 4. janúar 1835. D. 29. júní 1904.

Foreldrar: Hjálmar Jóhannsson bóndi í Höfn og kona hans Solveig Jónsdóttir, Höfn.

Kona: 17. apríl 1859, Guðrún, f. 5. apríl 1822, d. 29. janúar 1901, Ólafsdóttir, Jónssonar á Atlastöðum.

Börn: Margrét Jósefsdóttir dó ung og ógift. Ingibjörg Jósefsdóttir, Atlastöðum, f. 21. sept. 1864, d. 21. febrúar 1948, ógift, ljósmóðir í Sléttuhreppi í tugi ára.

Jósef var húsmaður í Tungu 1859-62. Bóndi í Rekavík bak Höfn 1864. Bóndi á Atlastöðum 1870-1900, líklega húsmaður síðustu árin. Jósef var afburða bjargmaður. Hann seig fyrstur manna fyrir fugl í Festarskörð, heiðnaberg Hælavíkurbjargs.

Arnór Ebenezersson

Arnór Ebenezersson. F. 1823. D. 13. júlí 1870.

Foreldrar: Ebenezer Ebenezersson bóndi á Dynjanda og Guðrún Einarsdóttir ógift heimasæta í Kjós

Arnór ólst upp hjá móðurforeldrum sínum, en þau fluttust að Horni, þegar Arnór var barn að aldri.

Kona: 15. sept. 1844, Bjargey, f. 5. nóv. 1824, d. 7. júní 1866, Einarsdóttir Sigurðssonar bónda á Horni.

Börn: Guðfinna Arnórsdóttir kona Kristján Jónssonar bónda í Höfn og Hælavík. Ebenezer Arnórsson, átti Margréti Bjarnadóttur frá Sandeyri. Þau bjuggu í Meirahrauni í Skálavík. Þaðan drukknaði Ebenezer 1884. Ingveldur Arnórsdóttir, átti Ólaf Bjarnason í Bolungarvík. Sonur þeirra var Ragúel Bjarnason byggingarmeistari í Noregi. Matthildur Arnórsdóttir, átti Guðna Jósteinsson bónda á Atlastöðum. Guðrún Arnórsdóttir, kona Eiríks Gídeonssonar á Oddsflöt í Grunnavík. Elín Arnórsdóttir átti Sigmund Hagalínsson bónda á Oddsflöt í Grunnavík. Salóme Arnórsdóttir giftist ekki. Kristín Arnórsdóttir, kona Sigurðar Friðrikssonar á Læk.

Arnór var húsmaður á Horni 1845-48 og aftur húsmaður þar 1861-1863. Húsmaður í Höfn 1849 og 1863-64. Bóndi í Rekavík 1850-61. Hann fluttist til Bolungarvíkur 1864-64 og andaðist þar. Arnór var sagður vel gefinn og listasmiður.

Friðrik Einarsson

Friðrik Einarsson. F. 3. september 1831. D. 9. desember 1872.

Foreldrar: Einar Sigurðsson bóndi á Horni og fyrri kona hans Guðfinna Sigmundsdóttir.

Kona: 13. sept. 1856, Herborg, f. 19. des. 1835, d. 15. marz 1905, Sigurðardóttir, Jónssonar á Sléttu. Húnn átti síðar Agnar Agnarsson vinnumann á Læk.

Börn: Sigurður Friðriksson bóndi á Læk. Guðleifur Friðriksson, fór ungur til Ameríku og ílentist þar. Karólína Friðriksdóttir, d. 15. júní 1936 á Ísafirði.

Friðrik var húsmaður í Höfn 1855 og aftur 1865-66. Bóndi á Steinólfsstöðum 1856-65. Húsmaður á Horni 1856. Bóndi í Rekavík bak Höfn 1866-71. Bóndi í Hælavík 1871-72. Þaðan drukknaði hann við annan mann á báti.

Jóhannes Sakaríasson

Jóhannes Sakaríasson. F. 28. marz 1826. D. 6. febrúar 1913.

Foreldrar: Sakarías Guðlaugsson bóndi í Stakkadal og kona hans Björg Árnadóttir.

Kona: 29. sept. 1849, Guðrún, f. 18. júní 1830, d. 28. okt. 1894, Hjálmarsdóttir, Jóhannessonar í Höfn.

Börn: Hjálmar Jóhannesson bóndi í Rekavík, Kristján Jóhannesson bóndi í Rekavík.

Jóhannes var húsmaður í Stakkadal 1850-56. Bóndi í Hlöðuvík 1857-61. Bóndi í Hælavík 1870. Bóndi í Rekavík frá 1872 og síðast húsmaður þar. Var síðustu árin blindur. Ráðskona hans eftir að hann missti konuna var Guðrún Finnsdóttir

Hjálmar Jóhannesson

Hjálmar Jóhannesson. F. 9. apríl 1850. D. 6. maí 1905.

Foreldrar: Jóhannes Sakaríasson húsmaður í Stakkadal, síðast bóndi í Rekavík, og kona hans Guðrún Hjálmarsdóttir.

Kona: 29. sept. 1878, Guðrún, f. 2. maí. 1858, d. 6. janúar 1924, Ebenezersdóttir, Sigurðssonar, bónda í Furufirði.

Börn: Björg Hjálmarsdóttir, dó ung. Jón Hjálmarsson, f. 27. júní 1885, kvæntist ekki. Jóhanna Hjálmarsdóttir, f. 6. maí 1882, d. 4. ágúst 1935. Jóhannes Hjálmarsson skipstjóri á Siglufirði, f. 16. okt. 1895, d. 1942. Ólst upp hjá föðurbróður sínum, Kristjáni Jóhannessyni. Sigurður Hjálmarsson bóndi í Rekavík.

Hjálmar var húsmaður í Rekavík 1880-84. Bóndi á Steinólfsstöðum í Jökulfjörðum 1885 og aftur rétt fyrir aldamótin. Bóndi í Hælavík 1894. Bóndi í Hlöðuvík 1901-1905.

Kristján Jóhannesson

Kristján Jóhannesson. F. 4. apríl 1861. D. 30. janúar 1927.

Foreldrar: Jóhannes Sakaríasson, síðast bóndi í Rekavík, og kona hans Guðrún Hjálmarsdóttir.

Kona: 23. sept. 1884, Hansína Steinunn, f. 10. febr. 1852, d. 26. marz 1932, Finnsdóttir, Gestssonar, bónda í N. Miðvík.

Börn: Margrét Kristjánsdóttir, f. 22. ág. 1889, átti Elías Angantýsson sjómann í Bolungarvík. Jóhanna Guðríður Kristjánsdóttir átti Þorkel Sigurðsson. Fóstursonur þeirra hjóna var Jóhannes Hjálmarsson bróðursonur Kristjáns.

Kristján var fyrst húsmaður í Rekavík. Bóndi í Hælavík 1889-92. Bóndi í Rekavík 1892-1908. Hann fluttist þaðan til Bolungarvíkur, síðar til Siglufjarðar og átti þar heima til æviloka.

Pétur Jóhannsson

Pétur Tryggvi Jóhannsson. F. 29. september 1870. D. 6. apríl 1905.

Foreldrar: Jóhann Halldórsson refaskytta, þá húsmaður á Nesi í Þverárhreppi, V. Húnavatnssýslu, síðar landnámsmaður og bóndi í Látravík við Horn, og kona hans Hómfríður Þorvaldsdóttir.

Kona: 1899, Petolína, f. 20. marz 1881, d. 31. des. 1911, Elíasdóttir, Guðmundssonar vinnumanns á Steinólfsstöðum og Svanfríðar Kristjánsdóttur.

Börn: Hólmfríður Pétursdóttir húsfreyja í Reykjavík, Stefán Sölvi Pétursson bóndi í Rekavík, Bjargey Halldóra Pétursdóttir, kona Sigmundar Guðnasonar bónda í Hælavík. Bjarni Kristján Pétursson bóndi á Hesteyri. Pétur Tryggvi Pétursson, f. 28. júlí 1903, netagerðarmaður á Grænagarði í Skutlulsfirði.

Pétur Jóhannsson var húsmaður í Rekavík 1900-1904. Húsmaður í Hælavík 1904-1905. Greindur maður og hagmæltur.

Guðjón Jónsson

Guðjón Jónsson. F. 1. maí 1864. D. 21. sept. 1905.

Foreldrar: Jón Björnsson vinnumaður á Ísafirði, síðast bóndi í Kjaransvík, og kona hans Ingveldur Jónsdóttir.

Bústýra Guðjóns var Svanfríður Kristjánsdóttir frá Steinólfsstöðum, f. 27. ág. 1858, d. 4. ág. 1938. Sonur þeirra: Kristján Jón Guðjónsson, f. 19. nóv. 1896, sjómaður í Bolungarvík.

Guðjón var húsmaður í Kjaransvík 1896, húsmaður í Rekavík 1901, en fluttist skömmu síðar á Laugarnesspítala í Reykjavík og andaðist þar. Guðjón var sagður hraustmenni að burðum. Svanfríður bústýra hans fluttist til Bolungarvíkur 1910 og átti þar heima síðan.

Guðrún Ebenezersdóttir

Guðrún Ebenezersdóttir, ekkja Hjálmars Jóhannessonar, bjó í Rekavík með börnum sínum 1906-24. hún keypti jörðina og byggði hana upp. Fóstursonur hennar var Stefán Sölvi Pétursson bóndi í Rekavík. Guðrún var einstök dugnaðarkona, stjórnsöm og vinnusöm, raungóð og hjálpsöm.

Stefán Pétursson

Stefán Sölvi Pétursson. F. 24. apríl 1901.

Foreldrar: Pétur Jóhannesson úr Látravík og kona hans Petólína Einarsdóttir. Stefán ólst upp hjá Guðrúnu Ebenezersdóttir, eins og áður var sagt.

Ókvæntur. Ráðskona hans var Ásta Jósefsdóttir frá Atlastöðum.

Stefán bjó í Rekavík 1932-35 og aftur 1937-43. Fluttist að Brautarholti í Skutulsfirði 1943, en síðar til Hafnarfjarðar.

Sigmundur Guðnason

Sigmundur Ragúel Guðnason. F. 13. desember 1893.

Foreldrar: Guðni Kjartansson bóndi í Hælavík og kona hans Hjálmfríður Ísleifsdóttir.

Kona: 2. okt. 1920, Bjargey Halldóra, f. júní 1902, Pétursdóttir, Jóhannssonar úr Látravík, ólst upp hjá Kristjáni Jónssyni í Hælavík.

Börn: Pétur Sigmundsson, f. 1. sept. 1921, kvæntur Birnu Þorbergsdóttur, verkamaður á Hjalteyri í Eyjafirði. Guðný Hjálmfríður Sigmundsdóttir, f. 16. sept. 1922, kona Reynis Jónssonar verkamanns í Keflavík. Petólína Sigmundsdóttir, f. 16. sept. 1922 (þær tvíburar), átti Guðmund Ólaf Guðjónsson smið úr Þaralátursfirði. Hann fórst í Hornbjargi 1. júní 1954. Jón Þorkell Sigmundsdóttir, f. 11. janúar 1925, sjómaður í Bolungarvík, bjó á Horni 1951-52, kvæntur Huldur Eggertsdóttur úr Bolungarvík. Kjartan Hólm Sigmundsson, f. 22. des. 1927, sjómaður, kvæntur Maríu Hallgrímsdóttur frá Dynjanda í Jökulfjörðum. Guðfinna Ásta Sigmundsdóttir, f. 20. febrúar 1931, kona Jóns Guðmundssonar verkamanns í Keflavík. Ingibjörg Unnur Sigmundsdóttir, f. 20. maí 1933, kona Arnórs Jónssonar, búsett á Ísafirði. Trausti Sigmundsson, f. 24. nóv. 1937, ókvæntur.

Sigmundur var bóndi í Hælavík 1920-37. Bóndi í Rekavík 1937-1940. Bóndi í Höfn 1940-42. Vitavörður og bóndi í Látravík 1942-1947. Fluttist til Ísafjarðar 1947 og bjó þar síðan. Skáldmæltur. Ljóðabók hans, Brimhljóð, kom út 1955.

Sigurður Hjálmarsson

Sigurður Hjálmarsson. F. 14. september 1894. D. 21. nóvember 1969.

Foreldrar: Hjálmar Jóhannesson, þá bóndi í Hælavík og kona hans Guðrún Ebenezersdóttir. Bústýra Sigurðar var Ingibjörg Ágeirsdóttir ekkja Sturlu Þorkelssonar á Látrum.

Börn: Hjálmfríður Guðrún Sigurðardóttir, f. 27. nóv. 1927, kona Guðmundar Geirs Runólfssonar bankamanns í Reykjavík. Ásgerður Sigríður Sigurðardóttir, f. 18. apríl 1929, kona Júlíusar Halldórssonar, búsett í Reykjavík. Björg Bjarndís Sigurðardóttir, f. 17. sept. 1933, ólst upp hjá Guðmundi Jóni Guðmundssyni á Hesteyri og konu hans, kona Jóns Jónssonar múrarameistara í Reykjavík.

Sigurður var bóndi í Rekavík frá 1926-44. Fluttist þá til Ísafjarðar og síðar til Reykjavíkur. Hann var síðasta bóndinn í Rekavík.